Christos Papageorgiu

“Βιβλιοφιλική” Περιοδική Έκδοση, Εθνικό Κέντρο Βιβλίου – Τεύχος 6

09.1998

ΚΩΝΣΤΑΝΣ ΔΗΜΑ

Οι μικροί πρίγκιπες του σύμπαντος

Εστία, Αθήνα 1998

[…]

Η Κωνστάνς Δημά, προσφυγόπουλο, με πυξίδα την ίδια την ατομική της ιστορία, μας ξεναγεί, θέλοντας να της προσδώσει καθολικό ενδιαφέρον, σε μια διαδρομή από την οποία δεν έλειψαν η περιπέτεια, ο έρωτας, τα ταξίδια, η ανταλλαγή κουλτούρας, οι σπουδές, η ιδεολογία, ο γάμος, τα παιδιά, οι δυσκολίες του επαναπατρισμού. Με καθαρά αφηγηματικού τύπου ρεαλισμό, με γλώσσα εντέχνως πειστική, με αποδοχή των γεγονότων μέσα από το πρίσμα επαναστατικής απόδρασης, με ποιητικές και φιλοσοφικές εξάρσεις, με εντονότατα διογκωμένο το πρόβλημα των ανθρώπων που πριν από πενήντα χρόνια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα και να προσαρμοστούν σε συνθήκες άλλων λαών, και τέλος με βαθιά πάντα νοσταλγία επιστροφής στην πατρίδα, που είναι εντελώς άγνωστη, η συγγραφέας θέτει ερωτηματικά, προβληματίζεται, καυτηριάζει και αναντιώνεται, κάνει φίλους και μορφώνεται, αισθάνεται πολίτης του κόσμου και κάπως σαν μικρός πρίγκιπας.

Η συγγραφέας μπορεί, έστω και σε περίοδο βρασμού ψυχής που γράφεται το βιβλίο, να κρίνει τα υπέρ και τα κατά. Μπορεί να δει, με το μάτι του επαρκούς ανθρώπου, τα αρνητικά και των δύο κόσμων. Μπορεί να ζυγίσει τα μεν και τα δε και να αποφασίσει, μετά από σκέψη, για το που γέρνει η πλάστιγγα. Διαθέτει σαφώς την κουλτούρα, μετά από την τριβή στη γλωσσολογία αλλά και την εκπαίδευση, να «περάσει» όποιο μήνυμα επιθυμεί, με τρόπο που να μη γίνεται ούτε εμπαθές αλλά και ούτε υπόδουλο σε γραφειοκράτες, οι οποίοι σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, μέρος του οποίου αισθάνεται η ίδια, λειτουργούν σχεδόν πανομοιότυπα.

Κατάθεση ψυχής, η οποία επιδιώκει να προσμετρήσει την πίκρα που κάποιοι πρόσφεραν στη συγγραφέα χωρίς η ίδια να φταίει σε τίποτα, αλλά και εντονότατη επιθυμία να αναδειχτούν ζητήματα κοινωνικών αποκλεισμών που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των πολιτικών προσφύγων.