Χρύσα Χατζηγιαννάκη

from: ypatia zounikia agaristh@gmail.com

to: constance.dima@gmail.com

date: 27.04.2009 5:57 p.m.

subject: enfin je t’ai trouvé

Ma chère Constance,

Je pensais à toi pendant toutes les années passées. Vraiment, je ne t’ai jamais oubliée. Il y a deux ans ou trois, je t’ai cherché mais je n’ai pas pu te trouver. Ta fille m’a dit que tu étais en Belgique.

Je voudrais savoir ce que tu fais et encore plus, je voudrais te rencontrer quand tu viendras en Grèce. Il y a tant de choses que je voudrais te dire. Excuse-moi mon français, j’essaie de l’apprendre. A vrai dire, j’ai repris les cours, il y a deux ans. Tu es étonnée ? Eh oui, tu m’as fait aimée cette langue magnifique mais malheureusement très difficile !!!

En attendant le plaisir de recevoir ta réponse.

Ton ancienne élève,

Chryssa

***

*

from: ypatia zounikia agaristh@gmail.com

to: constance.dima@gmail.com

date: 9.10.2010 6:53 p.m.

subject: Que fais-tu?

Ma chere Constance,

Comment vas-tu? Εs-tu bien installee en Crete? Que fais-tu? J’espere que tout va bien. Tu penses rester au meme endroit a jamais? Je le trοuve presque impossible. Αu fait, qu’est-ce que tu as fait pendant toutes ces annees ? Pardonne-moi, je ne peux pas mettre les accents parce que je t’envoie le courriel par mon portable.

Je voudrais que tu saches que je pense souvent a toi et que je suis tres contente de t’avoir enfin trouvee. Tu es la meilleure prof que j’aie eue. Tu sais bien que je detestais le francais avant de te connaitre et je l’aime tellement depuis que je t’ai connue. Tu fais des merveilles! Est-ce que tu te souviens? Tu m’as demande pourquoi la lecon de francais ne m’interessait pas et je t’ai repondu que je detestais le francais et que je ne voulais pas l’;apprendre. Puis, tu m’as dit que tu ne quitterais pas ma classe au cours des 3 annees du lycee et avant de partir de Xanthi et que tu me ferais aimer le francais. Αu debut, j’etais sure que tu n’y reussiras pas. Je ne sais pas comment tu l’as fait mais tu m’as fait l’aimer. Je suis bienheureuse que tu etais ma prof et que je t’ai connue. C’est dommage que nous n’ayons pas pu parler plus au fond de tant de choses. Ca aurait ete interessant et m’aurait fait peut-etre meilleur humain. Mais tu devais partir pour aller a Αthenes. Τant pis!

Je voudrais tant pouvoir te revoir. J’espere que je pourrai venir en Crete l’ete prochain.

Αmities,

Chryssa

***

*

Στις 3 Ιανουαρίου 2011 4:17 μ.μ., ο χρήστης Αγαρίστη agaristh@gmail.com έγραψε:

Αγαπητή Κωνστάνς,

Όταν φέρνω στο μυαλό τα 3 εκείνα χρόνια που ήσουν καθηγήτριά μου θυμάμαι κάποια πράγματα τα οποία τότε ίσως να μη τα θεωρούσα σημαντικά. Τότε ήσουν απλά μία από τις 2 αγαπημένες μου καθηγήτριες και ενώ στο Γυμνάσιο το μάθημα των γαλλικών ήταν βαρετό και δυσάρεστο για μένα, με έκανες εσύ στο Λύκειο να το αγαπήσω. Όμως τώρα που τα ξανασκέφτομαι συνειδητοποιώ πως ήσουν η μόνη καθηγήτρια που την αγαπούσαν όλοι, κανένας δεν είχε να πει κάτι κακό για σένα. Μπαίναμε πάντα όλοι στην τάξη με χαρά και προσέχαμε στο μάθημα. Σαν να μην υπήρχε κανείς που δεν τον ενδιέφεραν τα γαλλικά. Είχες ένα τρόπο να κερδίζεις την προσοχή και το ενδιαφέρον μας και να κάνεις το μάθημα τόσο ευχάριστο που δεν καταλαβαίναμε πώς περνούσε η ώρα κι όταν ακούγαμε το κουδούνι δε θέλαμε να βγούμε για διάλειμμα. Και όλα αυτά χωρίς να θυσιάσεις τίποτα από το μάθημα για να κάνουμε χαβαλέ, όπως έκαναν άλλοι καθηγητές για να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα και να συμμετέχουν όλοι. Αδυνατώ να θυμηθώ κάποιο άλλο μάθημα στο οποίο όλοι οι μαθητές να αισθάνονται τόσο όμορφα και ζεστά, που να προσέχουν και να συμμετέχουν όλοι και κάποια καθηγήτρια που να ήταν τόσο αγαπητή από όλους όπως εσύ. Και όταν τελείωνε το Λύκειο για μας και ήρθε η ώρα να μας αποχαιρετήσεις θυμάμαι πως όλοι ήταν συγκινημένοι, στεναχωρημένοι και μελαγχολικοί. Ακόμα και σήμερα, 13 χρόνια μετά, όταν σκέφτομαι εκείνη τη μέρα, αισθάνομαι τόσο έντονη τη συγκίνηση σαν να είμαι και πάλι μέσα σε εκείνη την τάξη και το ξαναζώ. Θυμάμαι πως εκείνη τη μέρα, για πρώτη φορά, κανείς δεν είχε διάθεση για μάθημα. Όλοι είχαν κάτι να σου πουν, κάτι να σε ρωτήσουν, προσπαθούσαμε να εκμεταλλευτούμε εκείνη την τελευταία ώρα μαζί σου για να κουβεντιάσουμε, αφού δε θα σε ξαναβλέπαμε και ξέραμε πως θα μας λείψεις. Αυτό δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά.

Με πολλή αγάπη

Χρύσα